Dreumes wil is wet!

Zonder angst zie ik Noah afstappen op allerlei dieren, van de konijntjes op onze crèche tot de geitjes op Boerderij 't Geertje. Zelfs de grote hond van mijn schoonouders loopt hij nog achterna de tuin in. Noah is een klein manneke maar, sinds hij echt goed loopt en het vallen voor lief neemt, niet te stoppen. Als het even kan laat ik hem loslopen. Dan moet ik wel goed opletten, want meneer loopt altijd precies de verkeerde kant op, namelijk de kant die hij zelf wil. En bij sturen met de hand? No way! Het is Noah's way or the highway en daar laat ik hem toch liever niet naar toe lopen met al die langsrazende auto's. 😉

Ook aan tafel krijgen we de laatste tijd te maken met de dreumeswil. Noah is gelukkig een goede eter, so far so good, bijna alles gaat erin! Volgens mij is dat mede te danken aan de crèche waar ze gezellig warm eten met de hele groep tijdens lunch. Al hoop ik natuurlijk stiekem dat het ook door mijn eigen kookkunsten komt. 😉 De dreumeswil aan tafel: een lepel moet in eigen hand, liefst twee en dan nog pogingen doen een mes te pakken als papa of mama even niet oplet. Noah is de kapitein van zijn kinderstoel en tegen het einde van het avondeten, staat hij maar wat graag op de uitkijk in zijn kraaiennest. Maar dat mag natuurlijk niet van ons vanwege het valgevaar. Ik hoor het mijn eigen ouders nog zo zeggen: 'Zitten, op je billen!'. En jawel, dat is het startschot voor een potje dreumesdrama aan tafel. De kapitein gooit zich naar achteren overboord en wij redden nog net zijn vege lijf van de haaien onder tafel.

Op de grond is nog het beste dreumestheaterspel te spelen. Van wie leren ze dat toch? Als je niet beter wist, zou je zeggen dat ieder kind zonder auditie zo door kan naar de toneelschool in Amsterdam. Als een volleerd acteur gooit Noah zich soms op de grond, languit en natuurlijk gillend alsof we hem voor de leeuwen gooien (terwijl het hier in feite gaat om de muis die hij toch echt even los moet laten, wil ik dit blog kunnen schrijven). Of als een voetballer, zou natuurlijk ook kunnen. Wij roepen in ieder geval altijd heel hard 'Schwalbe!' als Noah zich op de grond gooit hier in huis. Soms moet Noah er dan zelf ineens ook om lachen en is hij weer het vrolijke mannetje dat we kennen. Als hij de dramadreumes blijft uithangen, dan geven we hem even geen aandacht en is het meestal zo over gelukkig.

Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met de dreumeswil en de dramadreumes! Het opvoeden lijkt nu echt begonnen bij ons in huis. We denken ook over een 'naughtymat', dus bijvoorbeeld even een time-out op de gang als Noah iets doet wat echt niet mag. Heb jij ook een dreumesje thuis of in je familie? Hoe ga jij om met dreumesdrama en boefjesgedrag? Laat het me weten in een reactie! 🙂

Veel liefs,

Chantal

PS: Heb je mijn blogje over 5x lastige babykwaaltjes (met tips) al gelezen? En volg je mij en Noah al op Facebook, Bloglovin, Twitter of Instagram? Gezellig je daar ook te ontmoeten!  🙂