Hoe krijg ik mijn kind zindelijk in korte tijd? Dat is een vraag die vele ouders bezighoudt. Op het internet is er dan ook veel over te vinden. Je vindt er allerlei stappenplannen over hoe je zo snel mogelijk je kind zindelijk krijgt. Ik geloof niet zo in het volgen van een vast strikt en strak stappenplan. Of iets aanslaat is namelijk ook afhankelijk van de situatie en het karakter van je kind. Daarom leek het mij zinvoller om mijn eigen ervaringen met Noah op te schrijven voor jullie, zodat je eruit kan halen wat je aanspreekt. Zo heb ik het ook gedaan: tips shoppen en uitproberen om Noah zindelijk te krijgen. Lees hier hoe het mis ging, waar dat aan lag en hoe je je kind uiteindelijk razendsnel zelfstandig kan laten plassen (en poepen) op de wc. Ik vond de hele zindelijkheidstraining uiteindelijk geen probleem. Maar het begon heel anders..
Te snel zindelijk moeten worden
Toen Noah bijna 3 jaar was, leek het mij wel tijd om hem zindelijk te gaan maken. Ik was de luiers zat en zijn wegrenacties als hij in zijn luier gepoept had. Ja, je leest het goed: ik. De vraag was echter of dit wel het juiste moment was voor Noah. Het begon heel gemoedelijk allemaal, met de aanschaf van zijn eerste potje met bijbehorende stickers. Om hem eraan te laten wennen, deed ik alsof dat ding geweldig was en zo waar wilde hij er wel eens op zitten. Maar nooit lang genoeg. Een boekje geven of voor de tv kan helpen de kans te vergroter op een plas in de pot. En natuurlijk het belonen met stickers en jouw enthousiasme als moeder, had ik ergens gelezen. Dus vooruit met de geit, plassen op die pot en veel 'roemen' zoals mijn lieve moedertje dat noemt.
Het lukte af en toe op de pot. En uit groot enthousiasme en ook weer ergens gelezen, trok ik zijn luier uit. Die zijn voor baby's vertelde ik hem. Ik was weer lekker bezig met mezelf, vaart maken met dat leren plassen. Zonder luier voelt hij nattigheid en zal hij vast sneller op de pot gaan, dat is dan de redenatie ten minste, las ik overal. Niks was minder waar. Ik kreeg er namelijk 'een van de trap plassende' Noah voor terug en als hij in de time-out moest voor iets, plaste hij ook gegarandeerd in zijn broek. Dat vond ik eigenlijk wel zielig. Ook dacht ik slim te zijn om hem na een paar keer goed plassen op de pot zonder luier naar de crèche te sturen. Want daar leert hij het vast ook snel doordat hij met de andere kindjes meegaat in de plasrondes. Maar nee, na twee dagen vol 'ongelukjes' daar heb ik hem zijn luier weer aangetrokken. Want op de crèche hebben de juffies echt geen tijd om telkens aan hem te vragen of hij moet plassen. Daarvoor moet hij het net wat beter zelf beheersen, kwam ik met schaamrood op de kaken achter. En eerlijk is eerlijk, het leek me wel makkelijk als hij het daar zou leren. Dat was dus echt te makkelijk gedacht.
Grootste blunders in het zindelijk maken
De eerste grootste misser die ik dus maakte, was in mijn eigen tijdslijn denken. Ik wilde Noah zindelijk krijgen in te korte tijd. En ik had geen oog voor hoe Noah erin zat. Ten tweede had hij een vrij onrustige periode toen ik begon met zindelijk maken. Noah was net 3 jaar geworden, had zijn feestje twee keer gevierd, moest naar een andere groep op de crèche (de peuterplus van 3-4 jaar) met nieuwe juffen en ik moest zelf veel weg voor mijn werk (ook nachten weg). Geen wonder dat hij uiteindelijk in de weerstand schoot en die pot niet meer wilde zien. Het beste wat je dan kan doen, is het gewoon weer even loslaten vertelden ze me op het consultatiebureau. En dat deed ik. Ik was blij toe. Wat een gedoe dat zindelijk maken, dacht ik toen nog.
Hoe krijg je je kind dan wel zindelijk in korte tijd?
Ik heb het laten rusten een paar maanden. Toen het zomer werd, had ik meer tijd en rust voor het zindelijkheidsproject. Ik hoefde niet meer weg voor mijn werk, was redelijk vaak thuis en Noah was inmiddels goed gewend aan zijn nieuwe groep. Inmiddels had ik ook tips verzameld bij vriendinnen, die uit eigen ervaring er succes mee gehad hadden. De beste tip die ik kreeg om mee te beginnen, was te zorgen voor een opstartfase. Dus niet gelijk je kind zo vaak mogelijk op die pot willen zetten, maar in plaats daarvan je kind een luierbroekje aangeven (kan hij of zij zelf oefenen met uittrekken) en op de pot of wc zetten op vaste tijden. Bij voorkeur: als hij of zij wakker wordt, als jullie de deur uitgaan, voor het eten, en voor het slapen gaan. Dit doe je één of twee weken, of langer, want hoe het gaat hangt natuurlijk af van jouw kindje. Zo went je kindje aan het potje op een ontspannen manier, zonder meteen rigoureus afscheid te moeten nemen van zijn luier en komt er al een beetje ritme in de plastijden. Belangrijk is natuurlijk te 'roemen' als je kindje een plasje heeft gedaan, ook al is het maar een paar druppels. Dat kan met lieve, trotse woorden, een sticker of iets anders wat voor jouw kindje ècht als een beloning voelt.
Als dit goed gaat, met af en toe een plasje op de pot, kan je een stapje verder gaan en de luier achterwege laten overdag. Zorg dat je dan wel voldoende onderbroekjes en gemakkelijke joggingbroeken hebt voor het aan- en uittrekken. Dat stimuleert tevens de zelfstandigheid en zelfverzekerdheid van je kindje. Bij de Zeeman koop je die vaak voor een paar euro. Zeg tegen je kindje, dat hij of zij het dan ook zelf tegen je mag zeggen. En vraag naast de vaste plastijden ook regelmatig of je kindje moet plassen. Want vaak als ze aan het spelen zijn, vergeten ze alles en zit die plas zo weer in hun broek.
Belonen is the bomb!
In deze fase is het belonen nog steeds van groot belang, en ik biecht jullie bij deze op dat ik dat niet heel pedagogisch verantwoord heb gedaan maar wel met groot succes. De stickers waren niet meer zo interessant, dus ik had een sterkere beloning nodig. Na ieder plasje kreeg Noah van mij daarom een snoepje. Een vriendin van mij had het met suikervrije dropjes gedaan. Wij geven Noah zelf nooit snoep, maar van de buurvrouw had ik nog een babyflesje gevuld met blauwe en roze kleine snoepjes. Dat kwam goed uit! Na ieder plasje mocht hij een snoepje kiezen. En dat wilde meneer maar wat graag! Misschien kwam het ook omdat we al een keer eerder geoefend hadden met zindelijk worden, maar hij was eerlijk waar met 3 dagen zindelijk. Dus ook naar de crèche kon hij toen zonder luier mee in de plasrondes. En dat deed hij fantastisch! De juffen hadden er de eerste dag een hard hoofd in, maar waren daarna super trots op hem dat hij het zo goed deed. En de grap is dat hij daar gewoon voor stickers wilde plassen. Dus geen gezeur om snoep. En thuis doofde het plassen voor een snoepje langzaam uit, omdat hij het ook wel eens in de haast vergat en ik niet altijd het snoepje meer aanbood toen het zo goed ging. Dus mocht je je zorgen maken om een snoepverslaving, dat valt echt reuze mee. En je kan altijd afspreken dat er een limiet is. In het geval van ons babyflesje, had ik kunnen zeggen dat als de snoepjes op waren, dat hij dan geen snoepjes meer zou krijgen. Omdat hij dan een superplasser zou zijn en geen baby meer. Of je geeft gewoon een gezonde variant van snoep, iets waar je kind in ieder geval dol op is.
En hoe zit het dan met de grote boodschap?
In deze laatste fase zonder luier heeft hij heus wel eens een ongelukje gehad, maar die waren op één hand te tellen. Het meest lastige was de grote boodschap. Want daarin zindelijk worden, is weer een heel ander verhaal. Misschien gaat dat voor sommige kindjes in één moeite door, poepen op de wc, maar voor Noah was het heel spannend om dat te doen. Ik heb daar toen een grotere prijs op gezet: LEGO. Als het zou lukken op de pot of wc, kreeg Noah iets van LEGO. Wij gingen net op vakantie in de zindelijkheidsperiode, dus ik had alle tijd en voor de zekerheid wat ingepakte cadeautjes meegenomen. Eén tip die ik je kan geven, is opletten of je kindje wegkruipt in een hoekje om het te doen en zo ja, dan (als het lukt) hem of haar heel casual optillen en op de pot of wc zetten. Zo heeft Noah zijn eerste succeservaring gekregen. Daarna was het nog steeds lastig. Hij klaagde vaak over buikpijn, wat voor ons een signaal was dat hij weer moest die dag. Het hielp ook hem alleen te laten als hij op de wc zat voor een plas en hem aan te moedigen dat een poepje wat langer duurt. Uiteindelijk duurde deze fase van zindelijk worden ook veel langer. Bij Noah 2 maanden ongeveer, bij een vriendin van mij duurde het een half jaar weet ik. Geef je kind daarin echt zijn eigen rust en ruimte, meer nog dan met plassen, want het kan echt spannend zijn voor ze.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie het aangepakt hebben met de zindelijkheidstraining. Aanvullende tips onder dit blog zijn heel welkom, omdat iedere mama (of papa) dan zijn eigen zindelijkheidsprogramma kan samenstellen passend bij zijn of haar kindje. Er zijn meer wegen naar die plas op de pot! 😉 En als je vragen hebt aan mij naar aanleiding van dit blog, mail me gerust op mama@mamazing.nl
Veel liefs en good luck!
Chantal
PS: Volg je me al op Facebook? We zijn ook te vinden op Instagram, Bloglovin en Twitter. Gezellig je daar te ontmoeten! ?
Foto met tekst 'Je kan de pot op' is van Boomerang.
3 Responses