Ineens was hij daar. Die gedachte. Gewoon op een avond, in de trein naar huis. 'Beter dan dit wordt het niet'. Als je deze zin zo leest, kan hij van alles betekenen. Je legt je ergens bij neer. Uit machteloosheid, acceptatie van de situatie of juist uit dankbaarheid misschien? De meesten van ons streven altijd naar iets meer of beter, of het moet juist helemaal anders. Ik ben daar geen uitzondering in. Vaak half bewust ben ik mijn toekomst aan het vooruit plannen: baankansen, gezinsplanning.. Maar op dat ene moment stonden alle denkradertjes stil. Er was een stokje tussen gestoken. 😉 En jawel, daar sprak mijn hart. Ik hoorde haar luid en duidelijk in mijn hoofd, met die ene zin.
'Beter dan dit wordt het niet'
Er was niet iets wereldschokkends gebeurd die dag. Ik zat gewoon in de trein, naar huis. Even geen verslagen om na te kijken of een training voor te bereiden, geen boek bij de hand. Geen jengelend kind aan mijn rokken. Just me and my thoughts. Of beter nog: me and my heart. Wij zijn altijd samen, maar op de een of andere manier spreken we elkaar niet vaak. We begrijpen elkaar wel altijd, zonder woorden. Maar meestal zit mijn hoofd er nog tussen. Als een kwebbelende buurvrouw, die zich bemoeit met alles. Druk ding, dat hoofd van mij.
Dit was anders, krachtiger. Deze zin maakte me nederig en dankbaar voor alles dat ik heb in dit leven: een gezond lichaam, een lieve vriend, een prachtig kind waarmee alles goed gaat, familie & vrienden waar ik zielsveel van hou en een goede baan. Basale dingen die je leven heel erg in de war kunnen gooien als je ze mist. Om mij heen maak ik dat van dichtbij mee.
Terwijl deze zin mijn hele wezen vervulde, voelde ik tegelijkertijd ook mijn angst toenemen. Want als dit het is, dan heb ik ook heel veel te verliezen. Toch deed het me vooral goed om ook hier even bij stil te staan. De laatste dagen heb ik dat vaker, dat het tempo in mijn gedachten afneemt en ik stilsta bij wat ik heb, hoe waardevol dat voor mij is. Misschien komt het door de tijd van het jaar. De jaarwisseling is meestal een goed moment om eens stil te staan bij het afgelopen jaar en wat nu echt belangrijk voor je is. Doe jij dat ook, in deze tijd van het jaar?
Voor mij geen goede voornemens als gezonder leven of meer sporten, geen grote wensen. Ik wens vooral meer ruimte voor mijn hart, zodat ik vaker kan voelen wat echt belangrijk voor me is en daar naar kan leven. De basis. Een leeg hoofd, een hart dat spreekt, uit dankbaarheid voor wat ik heb, en dat liefdevol naar de wereld kijkt, naar mezelf, naar de ander, met (zelf)compassie. Het is nogal wat en tegelijkertijd bedoel ik het klein. Alles begint bij jezelf.
Wat gaat er nu door jouw hoofd als je dit leest? Wat zegt jouw hart over 2014? En wat wens je jezelf toe in 2015? Is het glas half leeg of juist half vol of precies goed gevuld met wat jij nodig hebt? Het is maar hoe je er naar kijkt. Ik wens je in ieder geval een prachtig jaar toe vol liefde, maak er iets moois van. Want er is maar één persoon die dat kan doen, en dat ben jij!
Happiness is not something readymade. It comes from your own actions - Dalai Lama
Veel liefs en veel geluk,
Chantal & Noah
PS: Volg je Mamazing al? Kijk en vind ons ook op Instagram! We zijn ook te vinden op Facebook, Bloglovin en Twitter. Gezellig je daar te ontmoeten! 🙂
14 Responses