Voor mijn nieuwe baan moet ik wel eens een paar nachtjes weg. Zo ook afgelopen week. Toen ik belde met mijn vriend, kreeg ik de schrik van mijn leven. Mijn vriend wist leuk de spanning op te voeren toen ik vroeg hoe het thuis was. 'Goed, goed', zei hij, 'maar we hebben een huisdier erbij'. Ik schrok! Oh nee, Noah heeft toch geen luizen?! 'Nee, hij heeft een Takkie meegekregen.' Een wat? Toch niet zo'n levende, bladetende tak? Je begrijpt, ik ben geen fan van insecten.. Maar gelukkig, het bleek een lief, klein zwart hondje, compleet met halsband en riem. Takkie van Jip en Janneke ging uit logeren, om de beurt, bij alle kindjes van de crèche. En nu mocht hij mee met Noah. Toen ik thuiskwam, zaten ze samen te kroelen op de bank. En natuurlijk is het aan mama om in het schriftje te schrijven, dat leek papa nou wel een leuke verrassing na een paar dagen hard gewerkt te hebben. Die papa's, onttrekken zich ook aan alles. Hebben jullie dat nou ook? 😉
Gelukkig hou ik wel van schrijven, want wat zou ik toch anders met een blog moeten. Vandaag dus de avonturen van Takkie en Noah, om voor te lezen aan je dreumes of voor jezelf als je even behoefte hebt aan wat Jip en Janneke taal na een drukke dag op werk. 😉
Takkie & Noah
Wat een verrassing, ineens mocht er een lief klein hondje mee met Noah: Takkie! Als een echte reiziger had hij een koffertje en een dagboekje mee vol verhalen. Noah heeft er ademloos naar geluisterd als ik hem eruit voorlas èn natuurlijk heeft hij nieuwe avonturen beleefd met Takkie. Die lees je hier. :-)
Toen Takkie bij ons kwam logeren, was het al bijna 3 oktober (Leidens ontzet) en dat betekent feest in Leiden, kermis en hutspot eten. Noah heeft Takkie kennis laten maken met dit lekkere hapje. Allebei hun bordje goed leeggegeten, maar ik moet zeggen dat die twee rakkertjes een goed duo vormden. allebei een neusje voor worst. Die was als eerst op van beide bordjes. Ook al lag hij verstopt onder de hutspot --> Snuf - hap - slik - WEG!
Takkie vond alle geluiden en lichtjes van de kermis een beetje eng, dus hij mocht lekker in Noah's bedje blijven slapen toen wij weg gingen. En bij thuiskomst vertelde Noah over de kermis. Vooral de vlaggetjes aan Molen de Valk's wieken vond Noah opvallend in al het drukke feestgedruis. ;-) O ja, en hij mocht weten dat Noah wilde zwemmen in de waterbak van de brandweermannetjes, waar je water kon spuiten. Jasje moest uit, trui uit, maar ho ho! Dat mocht niet van mama. Takkie blafte hard van het lachen, alsof hij wilde zeggen: 'het is toch ook veel te koud gekkie, doet die noah nou gek.'
Takkie heeft iedere avond gezellig bij Noah geslapen en natuurlijk luisterde hij mee als er werd voorgelezen, bijvoorbeeld uit 'Ik wil een knuffel'. Hij kreeg zelfs zijn eigen boekje van Noah om te lezen in bed, want Noah slaapt graag met zijn knuffels èn boekjes in bed. O ja, en koekjes natuurlijk. Nee, niet in bed, maar wel in je bekkie! Twee lekkerbekkies op de bank. Even samen chillen, nijntje kijken en een koekje delen, dat deden Takkie en Noah maar wat graag.
Takkie moest natuurlijk ook wel uitgelaten worden. Thuis kreeg Takkie net als Noah een luiertje om, maar als hij het woordje "stad" maar hoorde, trok hij zijn jasje aan en wilde meteen gaan. Kijk, hier zie je de twee rakkertjes op de zaterdagse markt. Noah wilde niets weten van een blokje kaas, maar toen we Takkie wogen op de weegschaal, kon daar best wat bij. En ja hoor... Hap - slik - WEG! was de kaas.
Lieve Takkie,
Je bent een braaf hondje met een gezonde eetlust en af & toe ben je een boefje als je de vogeltjes achterna zat in de achtertuin. We zullen je missen en hopen dat je nog veel leuks mag beleven bij de andere kindjes van de crèche.
Liefs,
Chantal & Noah
2 Responses