In mijn allereerste blog over Bali met kinderen, kon je lezen hoe wij ons hebben voorbereid (inclusief reisschema en complete inpaklijst). In dit blog vertel ik jullie graag hoe het alom bekende Ubud was, onze eerste langere bestemming op Bali met kinderen. Ubud, het kunstenaarsdorp tussen de rijstvelden, waar we familie van mijn vriend ontmoetten, een prachtige fietstocht maakten, verdwaalden in het apenbos en keken naar de kecak (vuur) dans. Ubud heeft zijn voor- en nadelen met kinderen. In dit blog lees je waarom en waar je vooral wel of niet naartoe moet met kinderen.
Ubud - wat is er te doen met kinderen?
Zwemmen: In Ubud is genoeg te ondernemen met kinderen. Maar om te beginnen is mijn tip: boek een hotel of resort met zwembad. Dan kan je heerlijk bijkomen bij het zwembad van je vlucht en de drukte in Ubud zelf. Ik vond een verblijf met zwembad echt een must, en gelukkig hebben de hotels dat daar ook wel bijna allemaal. Ubud is namelijk allang niet meer het kleine kunstenaarsdorpje dat het ooit was, en is nu een levendige, overvolle toeristische hotspot op Bali. Ik had daar zelf niet zo op gerekend. Met name in de avond vullen de hoofdstraten zich met een file aan auto's, taxibusjes en scooters. Maar gelukkig liggen veel van de resorts en guesthouses aan of in de rijstvelden, en dat geeft meteen rust. Zoek daar dus je verblijfplaats op uit, iets weg van de drukke grote straat, aan de rijstvelden en met zwembad. Wij lagen graag aan het zwembad bij ons resort, waar je verderop meer over leest.
Monkey Forest: Waar je veel mensen over hoort als ze naar Ubud gaan, is Monkey Forest. Ons eerste uitje samen met de familie van mijn vriend, werd dan ook het apenbos ofwel Monkey Forest. Noah en Lorelei waren uiteraard mee. Die vonden het geweldig. Ik 
zelf vond het ook leuk, maar niet altijd. Er waren ontzettend veel schattige babyaapjes toen wij er waren, maar een groot deel van de tijd was ik toch op Lorelei en Noah aan het letten, of ze niet te dichtbij de grote apen kwamen of de apen bij hen. Want brutaal kunnen die grote apen zeker zijn. Voor je eigen gemoedsrust, neem geen volle rugzak of eten mee. Daar zijn ze kien op. Bij de ingang staat ook een groot bord met wat je vooral allemaal niet moet doen. Mijn vriend had een kleine rugzak om, en die werd al 2x besprongen door een brutale aap, letterlijk. 😉 Maar goed, nu lijkt het net alsof het meer oppassen dan genieten is. Voor mij was dat een beetje zo, en ik vond het bos een beetje een unheimlich aanvoelen met al die apen en toeristen. Maar wellicht ben jij een stuk relaxter.
Fietstocht door de rijstvelden: Dit was echt ontzettend gaaf, en wat mij betreft dè aanrader om te doen als je in Ubud bent met je gezin. Als je een kleine baby of peuter hebt, is een draagzak wel een must. De kinderzitjes hebben vaak hele oude riempjes, en zijn vrij groot van formaat, dus een klein kind dat zichzelf niet goed kan corrigeren in houding, zit dan niet erg strak en veilig. Voor Noah was het prima, en hij kreeg zelfs een helm op net als ons. Lorelei had ik dus in de draagzak gewoon. Iets wat ik in Nederland nooit zou doen, en nu met alle gemak. In een volgend blog kan je lezen dat we steeds flexibeler zijn geworden met de regels qua veiligheid en nog een stapje verder zijn gegaan. Maar daarover een volgende keer meer.
Voor de fietstocht gingen we met een busje omhoog landinwaarts, en stopten op een hoog punt om allerlei soorten thee en koffie te proeven op een plantage. Ook de Koepi Loewak koffie, van de civetkat die de bonen uitpoept, heb ik geproefd. Dat schijnt de lekkerste en duurste koffie te zijn. Nou ik vond het niet te drinken, zo zuur. Hahaha!
Daarna stopten we nog een keer voor het uitzicht op de vulkaanberg, Gunung Batur. Noah vond dat heel cool, omdat hij van veraf de zwarte (oude) lava kon zien. Noah heeft echt een fascinatie voor alles wat eng is: lava, slangen en hoe kan het ook anders met de jullie welbekende Freek Vonk... GIF! En toen bracht onze gids ons naar het vertrekpunt met de fietsen. We zaten zoals je begrijpt hoog, en hoefden bijna alleen maar in onze remmen te knijpen naar beneden, die overigens prima waren. Een hele makkelijke tocht dus terug naar Ubud, en door de natuur en kleine Balineese dorpjes. We stopten wanneer we wilden, bijvoorbeeld midden in de rijstvelden om foto's te maken. Of om een crematie ceremonie gewoon aan ons voorbij te zien trekken op straat. Noah wilde graag iemand helpen met rijst oogsten, om te zien hoe dat moet. Dat mocht van de gids, als we iemand tegen zouden komen die aan het oogsten was. Want dat weet je nooit, omdat de rijstvelden overal in verschillende stadia zijn. Van pas aangeplante babyrijstplantjes tot leeg gekapt. Maar Noah had geluk en was helemaal blij!
Dat is dus het leuke van zo'n verre reis met kinderen vind ik nu. Je kinderen leren tegelijkertijd super veel nieuwe dingen over een ander land en cultuur. Ik had nooit gedacht dat Noah zoveel interesse had in rijst, maar vanaf het moment dat we op ons resort aankwamen en de rijstvelden zagen, wilde hij er steeds naartoe en er meer van weten. Ik ben zelf ook nogal leergierig, dus daar kon ik echt van genieten. Verwacht trouwens niet dat je op onbetreden paden zal fietsen, want de tour waar ik over spreek wordt dagelijks gehouden en door meerdere organisaties. Er wordt zelfs een cementen weg aangelegd speciaal voor de fietstochten op sommige stukken, die er anders nooit zou zijn geweest. Het dubbele van toerisme. Wij hadden het via ons resort geregeld, en hadden de tocht van Bali Rocky Mountain Cycling tour met Dedut als gids. Een heel vriendelijke en behulpzame man, die in goed Engels alles kon uitleggen. Tip: stel zelf ook veel vragen en geef aan wanneer je wil stoppen om foto's te maken, want anders rij je vrij snel langs alles heen.
Kecak dans: Op de laatste avond zijn we naar een voorstelling in de open lucht 
gegaan, de Kecak dans ofwel vuurdans. De kinderen waren gewoon mee, ook al begon het zo rond 19:30. Ik zelf vond het zeker de moeite waard, om zo iets meer van de cultuur mee te krijgen. Het was wel een iet wat lange voorstelling voor de kinderen, maar de nijntjekoekjes die ik meehad deden wederom wonderen zo tegen het eind van de voorstelling. Hahaha! Trek trouwens zelf ook iets langs aan tegen de muggen. Tijdens de voorstelling is er van alles te zien, met name veel mannen die heel vaak Kecak roepen, maar ook mooie danseressen en verkleedde mannen met maskers die goden voorstellen. En als afsluiting danst iemand met zijn blote voeten in het vuur, dat maakte veel indruk op Noah.
Saraswati Tempel (Waterlelie tempel): Tot slot als je echt even behoefte hebt aan wat rust na het lopen door de drukke straten van Ubud, vlucht dan even met je kinderen naar de Saraswati tempel, ofwel de waterlelie tempel. Je kan de tempel niet in, maar hij ziet er prachtig uit en je kan er naartoe lopen op een pad door het water dat vol ligt met prachtige waterlelies. Noah en Lorelei keken hun ogen uit met al die vissen in de waterlelie vijver en we konden allemaal even relaxen, met een lekker ijsje! De tempel vind je via een ingang net voorbij de Starbucks (ja, die hebben ze daar dus ook) en naast een ijswinkel, waar ze heerlijk ijs verkopen. Njoy!
Ubud - waar kan je lekker eten?
Eigenlijk overal wel! Dus volg sowieso je neus en je gevoel. Maar wil je echt goed en betaalbaar Indonesisch eten, ga dan naar Café Wayan & Bakery. Echt geweldig eten en heel relaxt zitten op kussens of in de prachtige binnentuin. Wij hadden niet gereserveerd en konden die avond nog een plekje krijgen door even in de rij te staan. Daar was ik heel blij mee, want Lorelei was inmiddels in slaap gevallen. Dus die konden we lekker op de kussens kwijt. Maar tip is om gewoon even te bellen of langs te gaan en te reserveren. Echt de moeite waard. Ik had de crispy duck, mjammie!
Wij aten trouwens niet altijd Indonesisch eten, te meer ook omdat Noah dat niet graag eet. Lorelei wel overigens, dat is echt een Indootje. Die slurpt de Mie Goreng (bami) zo van je bord en Saté Ayam (witte rijst, kipsaté met pindasaus) laat ze ook zeker niet liggen. Maar goed, soms wil je even wat anders voor de afwisseling. En dan zijn de pizza's van Café Marzano echt Italiaans goed met dunne bodem en alles erop en eraan. Het zat ook heel handig om de hoek bij ons resort. Noah smulde van zijn pizza Hawaï in ieder geval. 😉
Ubud - waar hebben wij overnacht?
Wij verbleven in een heel relaxt hotel of resort. Ik weet nooit wanneer je iets een hotel of resort noemt. Het heet Green Fields Luxury Villas, en ligt echt heel mooi aan en in de rijstvelden. Vanaf ons balkon en ook vanuit het zwembad keek je er zo op, prachtig! Echte een fijne plek om tot rust te komen. In de ochtend was er een uitgebreid ontbijt, kon je lekker je flesje water vullen (uit een tank die daar speciaal voor was, want uit de kraan moet je op Bali niet drinken) en dan zo de hoofdstraat in. Monkey Forest is er om de hoek en met de gratis taxi service ben je zo in het centrum van Ubud, of je kan lopen. Meestal gingen we heen met de taxiservice en dan terug lopen, omdat je vaak wel iets langer dan je hebt afgesproken aan het wachten bent op je taxi door de drukte op straat en we zo ook winkeltjes konden bekijken. En er waren dus twee heerlijke grote zwembaden bij, eentje met zoet en eentje met zout water. Eén ervan zie je op de foto's bovenin dit blog.
Ik ben benieuwd hoe je na het lezen van dit blog over Ubud denkt. Ga je erheen of juist niet als je je reis aan het plannen bent? Als je nog vragen hebt of iets wil zeggen naar aanleiding van dit blog, zet het vooral in een reactie onder mijn blog! Dat vind ik altijd heel leuk.
Veel liefs en veel reisplezier!
Chantal
1 Response