Mijn auto geeft al dagen een motorstoring aan als ik opstart. Dat deed hij tijdens mijn zwangerschap en nu weer. Zou ik een sensitieve auto hebben, die de signalen van mijn lichaam vertaalt? Ik heb geen idee waar het aan ligt bij de auto en de monteurs wisten ook niets te vinden. En ik kan er prima mee doorrijden. Maar het voelt een beetje gek. Ik denk dat het ongeveer ook zo zal gaan als ik iemand onder de motorkap van mijn bovenkamer laat kijken. Prima stel hersens, niks aan te zien, kan er helemaal mee door. Maar aan alles merk ik dat er storing is. Ontzwangeren heet dat geloof ik. Wat een woord. Alhoewel mijn lijf weer aardig op de rit is, blijven die blunders elkaar opvolgen. Soms om te janken, vaker om te lachen! En omdat lachen het beste medicijn is, deel ik hier lekker mijn ontzwanger blunders met jullie, zodat je weet wat je te wachten staat als je nog eens lekker fijn mag ontzwangeren. 😉
Het leed dat ontzwangeren heet:
- Allereerst, iets wat ik nog hééééél vaak heb: dat je naar de wc gaat, je broek met een ruk naar beneden trekt en ... Er gebeurd niks! What the hell is wrong here? Ik heb toch geen bodystocking in combinatie met een catsuit aan ofzo? Nope. Weer de knoop van mijn broek vergeten los te maken. Ik heb natuurlijk bijna negen maanden van die zwangerschapsbroeken gedragen, met zo'n rekband erin voor je buik. Die trok je zo over je kont naar beneden. En ik ben nogal van het snelplassen. Nu ga ik naar de wc, geef een ruk aan mijn broek en oeps, jawel, weer die knoop vergeten. Hahaha! Herkenbaar?
- Nog een mooie in de categorie kleding: dat je kleding bij de Zara bestelt in de sale, maatje 36 en dan bij levering constateert dat je het niet eens over je billen krijgt.
Dat zou wellicht ook nog het probleem kunnen zijn bij punt 1. In dit geval: sowieso vergeten dat ik normaal eerder maat 38 had en soms maat 36, maar ook even geen rekening gehouden met die leegstaande woonruimte van Lorelei die nu slap en verlaten over mijn broek hangt te treuren. Ik heb niet te klagen hoor, want iedereen vindt me al weer zo 'de oude'. Van buiten zie je niks, maar onder die trui... Hahaha! Bevallen van je tweede en weken binnenzitten: het recept voor slappe pudding. - Deze is wel om te janken, zo stom: toen ik nog zwanger was, wilde ik graag een nachtje weg met mijn vriend als de baby er zou zijn. Zodat we echt weer even aandacht voor elkaar konden hebben. Er waren goedkope vliegtickets, dus meteen onze slag geslagen en waarom dan niet meteen twee nachtjes gaan? Ik zag dat prima zitten. Toen. Met een ander stel hersens, in een andere dimensie, de dimensie van één kind hebben. Nu nog steeds wel, maar het voelt toch een beetje anders. Een beetje maar, toch Chan? Uuuh ja, wereld van verschil dus, als je tweede baby er echt is, een naam heeft en 6 à 7 keer per dag aan de borst hangt. Dit ontzwangerende lijf ziet het totaal niet zitten om 6 keer per dag ergens in een hotel of wc van de Mc Donalds van een uiteraard prachtige wereldstad te gaan kolven. Laat staan iemand uit de familie te vragen om 3 dagen en 2 nachten op twee, TWEE, kinderen te passen. Oepsss. No refund. Gelukkig was de ticketprijs het goedkoopst wat je je kan bedenken. En de staatsloterij was ons dit nieuwjaar eens goed gezind, want we hebben precies de prijs van de tickets terugverdiend. Dus leer van mij alstublief, wees eerlijk naar jezelf, als je straks een baby hebt van 10 weken (zelfs met een tweede, en je zou moeten weten hoe het is), hoe haalbaar is het dan om een stedenstrip te maken. #shameonme Anybody out there, is dit herkenbaar, om me iets minder schuldig te voelen naar mijn geliefde die het al moet doen met een platgereden egel (niet mijn woorden, die van Daphne Dekkers) en nu ook nog een dooie mus?
- Tot slot: Nu mijn Hb weer goed is, en ik iets beter slaap omdat Lorelei in de nacht wel 4 à 5 uur achter elkaar kan slapen, wil ik meteen weer van alles regelen en zo af en toe het huis uit. Dus, voor mezelf bedacht dat ik die ene plant buiten eens moet overpotten. Met twee kinderen kan je prima een plantenbak halen, dacht ik zo, aan het einde van de middag. En met die laatste bijzin is alles gezegd. Op 'het onmogelijke uur' vertrekken. Het zweet stond me sowieso al op mijn rug van twee kinderen inladen en dan daar aankomen, constateren dat je je portemonnaie vergeten bent, er überhaupt geen mooie buitenpotten zijn in de betreffende winkel en vervolgens, omdat het natuurlijk helemaal niet leuk is voor vermoeide kindjes aan het eind van de dag naar een winkel te gaan, een #meltdown cadeau krijgen van onze oudste boef. Heerlijk zo even eruit toch? En dit is dan nog de light versie, hahaha. Laatst de klassieke fout gemaakt om met twee kinderen in de Sale te gaan winkelen in Den Haag. Wel met mijn vriend erbij, maar ècht, het was voor niemand leuk. Je kon je kont niet keren met kinderwagen. Er was niks te doen voor onze oudste. En de kleine dame kreeg spontaan ook de hongerklop midden in de stad van al die hongerige, kortingsbewuste beluste mensen. Dus. Je begrijpt dat als wij binnenkort met vrienden naar de Hallen gaan, er in ieder geval minstens één kind naar oma gaat, ik met liefde vooraf kolf en hopelijk heerlijk in alle rust kan gaan genieten van een wijntje. Nu het mag, dat is dan weer een voordeel van dat ontzwangeren. 😉
Het leed dat ontzwangeren heet. Ik lach erom in ieder geval en gelukkig kan mijn vriend heel hard met mij meelachten erom! Maar ik ben vast niet de enige met dit soort ontzwanger blunders! Dus kom maar door met die grappen om het ontzwanger leed te verzachten. Wat was jou grootste, stomste, grappigste blunder tijdens het ontzwangeren?
Veel liefs en hang in there!
O ja, als je nog zwanger bent, lees dan eens mijn tips om echt te relaxen tijdens je zwangerschapsverlof. Of als je bevallen bent, heb je wellicht iets aan mijn persoonlijke tips voor als de kraamzuster vertrekt.
Chantal
PS: De illustraties zijn van de grappige tekenares Line Severinsen. Meer van haar werk vind je op haar blog Kosogkaos.
5 Responses